Najefikasnije bi zapravo bilo da se avion konstantno penje, a ne da se zaustavi kada dođe do visine od 10.000 metara jer se težina aviona smanjuje zbog upotrebe goriva, a vazduh postaje rjeđi.
Prednost visokog letenja je u tome što na visini od 13.000 metara, u slučaju nekog kvara, pilot ima mnogo više vremena da riješi problem.
Možda zvuči nelogično, ali postoji mogućnost da avion sleti bezbjedno, čak i ako oba motora otkažu.
Svaki avion ima optimalnu visinu na kojoj treba da leti kako bi troškovi bili minimalni ili kako bi se trošilo najmanje goriva, a koja je zasnovana na njegovoj tačnoj težini.
Konkord je, na primjer, letio na većim visinama (15.000 – 18.000 metara) gdje nije bilo drugih aviona i tako je mogao da ima konstantan uspon.
Let na visinama oko 10.000 metara, takođe, znači i da će avion izbjeći dosta loših vremenskih prilika koje pogađaju ljude na zemlji. Troposfera, najniži i najgušći dio atmosfere, je mjesto gdje se dešava najveći dio meteoroloških fenomena, gdje su najčešće oblaci, kao i obilne kiše i jaki vjetrovi. Avioni zato više vole stratosferu koja znači i manje turbulencija.
Let na pomenutim visinama omogućava avionima i da izbjegnu druge učesnike u vazdušnom saobraćaju, poput lakših aviona ili helikoptera, koji lete niže, kao što je to slučaj i sa insektima i pticama.
Tako privatni mlaznjak može letjeti na visini do 13.700 m, većina aviona leti na visini od 12.500 metara što omogućava da pilot ili aviokompanij odabere direktniju rutu.
Lakši avioni nemaju kabine pod pritiskom, tako da se moraju držati manjih visina, do 3.000 metara. U protivnom, pilot bi morao da nosi masku sa kiseonikom kako bi ostao pri svijesti.
Da dodamo na kraju da rekordnu visinu lewta jednim avionom postigao je pilot Aleksandar Fedotov u sovjetskom MIG-25M 1977. godine, koji je dostigao visinu od 37. 649 metara.
Takođe “Konkord” je letio na visini od 15 do 18 hiljada metara, gdje nijedna druga letjelica nije, piše portal zanimljivosti dana.
