Informacija o navodnoj presudi Evropskog suda pravde o ništavnosti valutne klauzule u CHF koja je juče plasirana u pojedinim medijima u potpunosti je netačna. Evropski sud pravde je, po žalbi klijenata, razmatrao da li je banka u Rumuniji trebala adekvatno informisati klijente o rizicima valutne klauzule, te iznio stav da je Banka trebala pružiti dovoljno informacija klijentima. Procjenu da li su banke pružale adekvatne informacije Evropski je sud pravde ostavio da utvrđuju lokalni sudovi.
Sudovi u Bosni i Hercegovini su već vršili procjenu informisanosti klijenata o rizicima valutne klauzule prilikom ugovaranja kredita sa valutnom klauzulom, ali i zakonitosti valutne klauzule. Ova pitanja su razmatrana i na Vrhovnim sudovima FBIH i RS tokom proteklih godina.
U RS prvostepeni i drugostepeni sudovi su sami zauzeli stav i izgradili praksu da odbijaju tužbeni zahtjev vezan za valutnu klauzulu, uz obrazloženje da je valutna klauzula uobičajena ugovorna/bankarska klauzula, koja štiti obje ugovorne strane i nosi elemente aleatornosti za obje strane i na čije posljedice niti jedna ugovorna strana ne može utjecati.
30.5.2017. godine Vrhovni sud RS (BR 71 O P 141459 15 Rev) je potvrdio ovakav stav drugostepenog suda i potvrdio zakonitost valutne klauzule, čime je pravna praksa u RS u vezi sa ovom tematikom zaokružena (ujednačena na sva tri sudska stepena). U svom obrazloženju u vezi informisanosti klijenta Vrhovni sud RS navodi da su klijentici “u vrijeme zaključenja ugovora bile poznate pravne posljedice ugovaranja valutne klauzule u švajcarskim francima i ekonomske posljedice zaključenja ugovora (da će rata kredita zavisiti od kretanja ove valute)”.
Vrhovni sud Federacije BIH, postupajući u predmetu br. 58 O P135023 16 Spp, 25.5.2016. iznio je pravna shvatanja da ugovori o kreditu zaključeni između fizičkih lica i banaka u švicarskim francima, čija je isplata izvršena u KM, u kojoj se vrši otplata anuiteta i plaćanje kamata, predstavljaju ugovore sa valutnom klauzulom, da je Zakonom o deviznom poslovanju u FBIH predviđena mogućnost zaključenja ovakvih ugovora između domaćih fizičkih lica i banaka, pa se ne radi o ništavnom pravnom poslu, te da je Odredba Ugovora o kreditu koja se odnosi na promjenjivu kamatnu stopu koja sadrži tačno određenje fiksnog i varijabilnog dijela kamatne stope dovoljno odrediva s aspekta predmeta obaveze, pa ne predstavlja ništavnu odredbu u smislu člana 47. Zakona o obligacionim odnosima.
Na osnovu naprijed navedenog jasno se da zaključiti da su krediti sa valutnom klauzulom u potpunosti dozvoljeni zakonskom regulativom u Bosni i Hercegovini, a što je potvrđeno i odlukama najviših sudskih instanci u zemlji.
Udruženje Švicarac svjesno zanemaruje ove činjenice i konstantno spominje navodnu nezakonitost valutne klauzule, obrazlažući to čak i sudskim praskama drugih zemalja, iako je domaće zakonodavstvo, uključujući i najviše organe sudske vlasti izričito potvrdilo zakonitost ove klauzule.
